Ο στάρετς Ιωσήφ θεράπευε διάφορες ασθένειες. Υποστήριζε πώς οι μισοί από τους ασθενείς θεραπεύονταν, ενώ οι άλλοι μισοί έφευγαν αθεράπευτοι.Ο Θεός δεν επέτρεπε να θεραπευτούν, επειδή η θεραπεία τους δε θα ήταν ωφέλιμη για τη σωτηρία τους, αλλά θα προκαλούσε τον πνευματικό τους θάνατο.
Πολλές φορές οι δαιμονισμένοι του προκαλούσαν πολλά προβλήματα. Οι οικείοι του τον προέτρεπαν να μη δέχεται στο σπίτι δαιμονισμένους, επειδή οι δαίμονες εκδικούνταν όλους εκείνους πού έμεναν εκεί. Ο γέροντας τούς απαντούσε: «Ή υπομονή είναι δύσκολο πράγμα, όμως δεν πρέπει να φοβόμαστε τούς δαίμονες!»
Ο κήπος του γέροντα ήταν ποτισμένος με τά δάκρυα των πονεμένων και άρρωστων ανθρώπων πού επιθυμούσαν να γίνουν καλά. Πολλές φορές έλεγε πώς τά παιδιά στις μέρες μας γίνονται ανυπάκουα, υπερήφανα και χωρίς ντροπή, ενώ αργότερα φτάνουν στο σημείο να δαιμονίζονται. Αυτούς τούς ανθρώπους τούς προέτρεπε να δείχνουν ταπείνωση και να ζητούν συγχώρεση από τούς γονείς τους.
Πρέπει να έχεις μεγάλη Αγάπη στην καρδιά για να μην αρνηθείς ποτέ να δεχτείς τον καθένα. Το εκλεκτό αυτό σκεύος τού Θεού είχε τέτοια Αγάπη. Πάντα έβρισκε χρόνο για τον καθένα.
Ο αδελφός Ιωάννης επισκέφτηκε πολλές φορές το γέροντα Ιωσήφ στο χωριό Ίαλόβιτσα και είδε εκεί πολλές θαυματουργικές θεραπείες. «Χωρίς τη χάρη τού Αγίου Πνεύματος πιστεύω πώς είναι αδύνατο να γίνουν τέτοιες θαυματουργίες πού έκανε ο μεγάλος ικέτης της Βολυνίας», έλεγε ο Ιωάννης. Το ίδιο μπορεί να πει και κάθε ηλικιωμένος κάτοικος του Ποτσάεφ. Όπως και χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα πού θεραπεύτηκαν από το γέροντα Ιωσήφ.
Κάποια φορά, μετά την πρωινή προσευχή, ο στάρετς Ιωσήφ κλείστηκε στο κελί του για αρκετή ώρα. Όταν βγήκε τούς χαιρέτησε όλους με τά λόγια του προφήτη Ησαΐα: «Μεθ’ ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ήττάσθε. Ότι μεθ' ημών ο Θεός!».
’Έπειτα άρχισε να μιλάει για τις αιτίες πού είχαν φέρει όλους αυτούς τούς ανθρώπους εκεί. Η κύρια αιτία, σύμφωνα με τά λόγια τού γέροντα, κρύβεται στο πνεύμα του αθεϊσμού, πού «φυτεύεται στον άνθρωπο στο σχολείο. Οι μαθητές παρακολουθούνται, δεν επιτρέπεται να μπουν στον ναό, επιχειρείται μια ιδεολογική επεξεργασία μέσω της όποιας εξευτελίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο άνθρωπος πού δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία, πού δεν εξομολογείται και δεν κοινωνεί, δε γίνεται μέτοχος της θείας χάριτος. Αυτή είναι η αιτία πού η πλειοψηφία των ανθρώπων φτάνουν να είναι ψυχικά άρρωστοι». Ό γέροντας τούς συμβούλευε να θεραπευτούν από την αρρώστια αυτή τού αιώνα μας με την προσευχή.
Από το βιβλίο Όσιος Αμφιλόχιος του Ποτσάεβ
Μετάφραση π.Γεώργιος Κονισπολιάτης
Επιμέλεια Πετρ.Μπότσης,Αθήνα 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου