Η Παναγία στην ζωή του στάρετς Ζαχαρία (Ζωσιμά) της Λαύρας του Αγίου Σεργίου

August 18, 2017 by iconandlight

Στάρετς Ζαχαρίας (Ζωσιμάς) της Λαύρας του Αγίου Σεργίου (2 Ιουλίου 1936)
”Η αγία μητέρα του… του έδωσε μία Εικόνα της Παναγίας του Καζάν λέγοντας: «Να η οδηγός σου…».

Η χαριτωμένη Τατιάνα, όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος της, ευλόγησε τα παιδιά της και είπε στην κόρη της Μαρία: «Όλους τους αποχαιρέτησα και μόνο στον αγαπητό μου Ζαχαρία δεν έδωσα την ευχή μου. Δεν θα πεθάνω όμως αν δεν τον ευλογήσω. Γι’ αυτό θα ζητήσω από τον Θεό μιά μικρή αναβολή μέχρι να πας στην πόλι να τον ειδοποιήσης».
Όταν έφθασε ο Ζαχαρίας, η αγία μητέρα του προφήτευσε όσα θα του συμβούν στο μέλλον, τους πειρασμούς που θα περάση και ότι τελικά θα γίνη Μοναχός. Επίσης του έδωσε μία Εικόνα της Παναγίας του Καζάν λέγοντας: «Να η οδηγός σου…».
Αυτήν την αγία Εικόνα την είχε ο Στάρετς μαζί του σ’ όλη του την ζωή…
Το κελλί του είχε γίνει καταφύγιο των πτωχών και λιμάνι παρηγορίας. Οι άλλοι Μοναχοί προσπαθούσαν να τον εμποδίσουν, αλλά η ίδια η Παναγία Θεοτόκος του φανερώθηκε σε όνειρο και του έδωσε την ευλογία της να υποδέχεται τον πονεμένο Λαό του Θεού, που ζητούσε στήριγμα και ενίσχυση. ”Έτσι ο ευλογημένος πατήρ Ζωσιμάς (Ζαχαρίας) έλαβε το μεγάλο αυτό χαρισματικό δώρο του ”στάρτσεστβο”, δηλαδή το υπούργημα του ”στάρετς”, το λειτούργημα των αγίων Γερόντων.
Εκείνη η περίοδος πού ζούσε στο μοναστήρι, ο μοναχός Ζαχαρίας ήταν περίοδος παρακμής στην πνευματική ζωή των μοναχών…Στον δε Ζαχαρία, έλεγαν: «Εσύ, Ζαχαρία, εάν ήσουν φυσιολογικός σαν τους άλλους, θα είχες προ πολλού γίνει μοναχός, μα κάνεις πώς είσαι πιο άγιος από μας, προσεύχεσαι συνέχεια, δεν βγαίνεις έξω πουθενά, φιλοξενείς ανθρώπους στο κελί σου, τους ταΐζεις και τους δίνεις συμβουλές… μα, και σαν δεν φτάνουν αυτά, κοίταξε να δεις τί άνθρωπος έγινες!…». Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι αν και πλησίαζε ο μεγάλος κίνδυνος, μέχρι το κλείσιμο της Μονής από τους κομμουνιστάς, οι Μοναχοί συνέχιζαν την πνευματική τους αδιαφορία και κατάπτωση. Ο πατήρ Ζωσιμάς έκλαιγε πικρά βλέποντας την ζωή τους.
Κάποτε σε μια μεγάλη εορτή, ενώ βρισκόταν στον Καθεδρικό Ναό, είδε την Βασίλισσα των Ουρανών να βγαίνει από την Ωραία Πύλη μαζί με τέσσερεις Μάρτυρες. Στάθηκε για λίγο και κοίταξε τους Μοναχούς που ήσαν στην Εκκλησία. Ύστερα ο Στάρετς την άκουγε να λέει λυπημένη: ”Δεν είναι κανένας Μοναχός εδώ εκτός από τέσσερεις”, κι έδειξε τον μακάριο Ζωσιμά (Ζαχαρία) και τρεις άλλους. Μετά γύρισε πάλι στο Ιερό και χάθηκε.
* Μην αρχίζετε τίποτα χωρίς την ευλογία της Βασιλίσσης των Ουρανών. Κι όταν τελειώνετε πάλι να την ευχαριστείτε. 
* Να παίρνετε ευλογία από τη Βασίλισσα των Ουρανών για κάθε τι και ο Κύριος μας θα σας ανεβάση στο πρώτο σκαλοπάτι της Χάριτος: την επίγνωση των αμαρτημάτων σας. 
* Πιστεύω ότι έχοντας συνεχή συναίσθηση της παρουσίας της Κυρίας μας και Βασίλισσας των Ουρανών, και μή κάνοντας τίποτα, αλλά παίρνοντας απλώς την ευλογία Της, θα λάβετε το χάρισμα της αδιαλείπτου προσευχής και την αγάπη για όσα αρέσουν στον Κύριό μας Ιησού Χριστό…
* Ο Χριστός χαρίζεται στην ψυχή του καθενός μας από την Πανάχραντο Μητέρα Του. Να προσεύχεσθε θερμά στην Πανάχραντο Δέσποινα μας και θα είσθε με τον Υιό Της.
* Ο άγιος Γέροντας θεωρούσε  απολύτως αναγκαίο να ανάβη τα καντήλια μπροστά στις εικόνες  της Παναγίας. Αν κανείς ασθενούσε , θα έπρεπε να σταυρωθεί με λαδάκι από καντήλι μιας θαυματουργού εικόνας της Θεοτόκου. 
* Συμβούλευε τα πνευματικοπαίδια του να λένε συνεχώς την ωραία προσευχή της Εκκλησίας μας «Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία , ο Κύριος μετά Σου, ευλογημένη Συ  εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου ότι Σωτηρα έτεκες των ψυχών ημών». Και έχαιρε διαίτερα αν κάποιος έκανε το κανόνα της Παναγίας , όπως τον είχε η ίδια παραδώσει στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ:  να λέγεται το «Θεοτόκε Παρθένε» εκατόν πενήντα φορές την ημέρα. 
(σημ.: αυτός ο προσευχητικός κανόνας συνεχίζεται να επιτελείται κάθε μέρα στο μοναστήρι του Ντιβεγιεβο, βαδίζοντας δίπλα στην τάφρο η οποία ανοίχθηκε ζώντος ακόμα του οσίου Σεραφείμ, κατ’ εντολή της Παναγίας. )
«Προσεύχεσθε ταπεινά, λοιπόν, με φόβο Θεού, με ευλάβεια, έτσι ώστε η προσευχή μας να μη γίνη μία ύβρις της προσευχής. Η προσευχή γεννά την ταπείνωση και χωρίς ταπείνωση δεν υπάρχει σωτηρία. ’Όταν τελειώσετε την δουλειά σας, να ευχαριστήσετε τον Κύριο και την Κυρία Θεοτόκο».
«Η προσευχή είναι η αρχή της αιωνίας ζωής, είναι η θύρα με την οποία μπαίνουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, είναι η οδός που μας φέρνει στον Κύριο και μας ενώνει μαζί Του… είναι μιά συνάντηση με τον Θεό, μιά συνομιλία μαζί του. Χωρίς προσευχή ο άνθρωπος δεν ζει, αλλά πεθαίνει συνεχώς, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει».
«Παιδιά μου, προσπαθήστε να αποκτήσετε ένα πνεύμα συνεχούς προσευχής. Ζητήσατέ το επιμόνως από την Μητέρα του Θεού, η οποία προσεύχεται ακοίμητα για μας, όπως σας έχω ξαναπεί πολλές φορές».
«Ο στάρετς Ζαχαρίας (Ζωσιμάς)», Ιερό Μετόχιο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια Χαλκιδικής 1982.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.

Ήχος β’.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.