Tελευταία Κυριακή του πρώτου τμήματος του κατανυκτικού Τριωδίου. Κυριακή της Τυρινής.
Από αύριο εισερχόμαστε στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ποιό γεγονός προβάλλει ενώπιόν μας η Εκκλησία; Δεν χρησιμοποίησα τη λέξη γιορτάζει, διότι σ’ αυτό δεν υπάρχει τίποτε το εορταστικό και χαρμόσυνο. Τουναντίον.
Πρόκειται για γεγονός θλιβερό, δακρύων άξιο. Μιλάμε για την έξωση των πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο.
Αυτή η έξωση αποτελεί ένα ασύλληπτα λυπηρό συμβάν. Η Εκκλησία φέρνει μπροστά μας το περιστατικό της έξωσης των πρώτων ανθρώπων διότι οι πρωτόπλαστοι είναι οι δικοί μας πρόγονοι. Όλων ανεξαιρέτως.
Οι λυπητεροί ύμνοι του Εσπερινού της Τυροφάγου, φέρνουν δάκρυα στα μάτια και κάνουν ν’ ανέβει ένας κόμπος στο λαιμό. Ο Αδάμ παρουσιάζεται να κάθεται απέναντι στον Παράδεισο και να κλαίει και να οδύρεται γι’ αυτά που έχασε. Κλαίει διότι ο Παράδεισος γι’ αυτόν φυτεύτηκε και τώρα, λόγω της υπακοής του στη συμβουλή της Εύας, έχει κλείσει και έμεινε απ’ έξω.
Η διδασκαλία της Εκκλησίας, που στηρίζεται στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, τη Γένεση, είναι σαφής. Ο Θεός δημιούργησε τους πρωτόπλαστους «κατ’ εικόνα και καθ΄ομοίωσιν». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το «κατ’ εικόνα» φανέρωνε όλα τα δώρα που τους έδωσε απλόχερα ο Θεός (ελευθερία, αγάπη, αυτογνωσία, δυνατότητα να γίνουν αθάνατοι), τα οποία ο άνθρωπος έπρεπε να τα καλλιεργήσει κατά Θεόν για να φτάσει στο «καθ’ ομοίωσιν».
Κλειδί της κατά Θεόν χρήσεώς τους ήταν η υπακοή στο Θεό. Το «καθ’ ομοίωσιν» από την άλλη, ήταν η τελική κατάσταση στην οποία θα έφθανε ο άνθρωπος αν ακολουθούσε την κατά Θεόν πορεία.
Όμως η Εύα, με την προσκόλλησή της στη συμβουλή του όφεως (του Διαβόλου) παραβιάζει την εντολή του Θεού και παρασύρει τον Αδάμ να κάνει το ίδιο. Ο Θεός τους έδειξε το δρόμο της υπακοής κι ο Διάβολος τον δρόμο της ανυπακοής.
Ο ανθρώπινος εγωισμός επιδιώκει να φτάσει στο «καθ’ ομοίωσιν» από το σύντομο δρόμο της περιφρόνησης της θεϊκής εντολής, παρά το γεγονός ότι ο Θεός τον είχε προειδοποιήσει ότι η παραβίαση τηςεντολής του θα έχει σαν αποτέλεσμα τον θάνατο. Ούτε η πρόσκληση του Θεού για μετάνοια φέρνει αποτέλεσμα.
Ο Αδάμ με προπέτεια φορτώνει την ενοχή στην Εύα κι έμμεσα στον ίδιο τον Θεό κι εκείνη, με τη σειρά της, στο Διάβολο. Έτσι βρέθηκαν έξω από τον Παράδεισο της τρυφής. Το «κατ’ εικόνα» αμαυρώθηκε, ο πόνος κι ο θάνατος εισήλθαν στη ζωή και οι άνθρωποι ζουν πλέον μέσα στη θλίψη, με μοναδική ελπίδα τη μελλοντική λύτρωση.
Οι άνθρωποι έχασαν τότε τον Παράδεισο, λέγει ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς, διότι περιφρόνησαν την εντολή της νηστείας. Εμείς, μπορούμε να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού, αν τηρήσουμε την εντολή της νηστείας, όπως, φυσικά και όλες τις υπόλοιπες εντολές του Θεού.
Καλόν στάδιον!
Από αύριο εισερχόμαστε στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ποιό γεγονός προβάλλει ενώπιόν μας η Εκκλησία; Δεν χρησιμοποίησα τη λέξη γιορτάζει, διότι σ’ αυτό δεν υπάρχει τίποτε το εορταστικό και χαρμόσυνο. Τουναντίον.
Πρόκειται για γεγονός θλιβερό, δακρύων άξιο. Μιλάμε για την έξωση των πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο.
Αυτή η έξωση αποτελεί ένα ασύλληπτα λυπηρό συμβάν. Η Εκκλησία φέρνει μπροστά μας το περιστατικό της έξωσης των πρώτων ανθρώπων διότι οι πρωτόπλαστοι είναι οι δικοί μας πρόγονοι. Όλων ανεξαιρέτως.
Οι λυπητεροί ύμνοι του Εσπερινού της Τυροφάγου, φέρνουν δάκρυα στα μάτια και κάνουν ν’ ανέβει ένας κόμπος στο λαιμό. Ο Αδάμ παρουσιάζεται να κάθεται απέναντι στον Παράδεισο και να κλαίει και να οδύρεται γι’ αυτά που έχασε. Κλαίει διότι ο Παράδεισος γι’ αυτόν φυτεύτηκε και τώρα, λόγω της υπακοής του στη συμβουλή της Εύας, έχει κλείσει και έμεινε απ’ έξω.
Η διδασκαλία της Εκκλησίας, που στηρίζεται στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, τη Γένεση, είναι σαφής. Ο Θεός δημιούργησε τους πρωτόπλαστους «κατ’ εικόνα και καθ΄ομοίωσιν». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το «κατ’ εικόνα» φανέρωνε όλα τα δώρα που τους έδωσε απλόχερα ο Θεός (ελευθερία, αγάπη, αυτογνωσία, δυνατότητα να γίνουν αθάνατοι), τα οποία ο άνθρωπος έπρεπε να τα καλλιεργήσει κατά Θεόν για να φτάσει στο «καθ’ ομοίωσιν».
Κλειδί της κατά Θεόν χρήσεώς τους ήταν η υπακοή στο Θεό. Το «καθ’ ομοίωσιν» από την άλλη, ήταν η τελική κατάσταση στην οποία θα έφθανε ο άνθρωπος αν ακολουθούσε την κατά Θεόν πορεία.
Όμως η Εύα, με την προσκόλλησή της στη συμβουλή του όφεως (του Διαβόλου) παραβιάζει την εντολή του Θεού και παρασύρει τον Αδάμ να κάνει το ίδιο. Ο Θεός τους έδειξε το δρόμο της υπακοής κι ο Διάβολος τον δρόμο της ανυπακοής.
Ο ανθρώπινος εγωισμός επιδιώκει να φτάσει στο «καθ’ ομοίωσιν» από το σύντομο δρόμο της περιφρόνησης της θεϊκής εντολής, παρά το γεγονός ότι ο Θεός τον είχε προειδοποιήσει ότι η παραβίαση τηςεντολής του θα έχει σαν αποτέλεσμα τον θάνατο. Ούτε η πρόσκληση του Θεού για μετάνοια φέρνει αποτέλεσμα.
Ο Αδάμ με προπέτεια φορτώνει την ενοχή στην Εύα κι έμμεσα στον ίδιο τον Θεό κι εκείνη, με τη σειρά της, στο Διάβολο. Έτσι βρέθηκαν έξω από τον Παράδεισο της τρυφής. Το «κατ’ εικόνα» αμαυρώθηκε, ο πόνος κι ο θάνατος εισήλθαν στη ζωή και οι άνθρωποι ζουν πλέον μέσα στη θλίψη, με μοναδική ελπίδα τη μελλοντική λύτρωση.
Οι άνθρωποι έχασαν τότε τον Παράδεισο, λέγει ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς, διότι περιφρόνησαν την εντολή της νηστείας. Εμείς, μπορούμε να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού, αν τηρήσουμε την εντολή της νηστείας, όπως, φυσικά και όλες τις υπόλοιπες εντολές του Θεού.
Καλόν στάδιον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου