«ΗΜΟΥΝ ΟΠΑΔΟΣ TOΥ ΜΑΧΑΡΑΤΖΙ» ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΓΚΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΟΥΡΟΥ
«ΗΜΟΥΝ ΟΠΑΔΟΣ TOΥ ΜΑΧΑΡΑΤΖΙ»
ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΓΚΑ ΣΤΗΝ
ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΟΥΡΟΥ!
ΔΡ.ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
| ...πηγαίνουν να φορμάρουν το σώμα τους και ξαφνικά, χωρίς να το πολυκαταλάβουν, βρίσκονται μέσα σε ένα άντρο ενός αδίστακτου επιχειρηματία που προτίμησε να ασκήση ένα επάγγελμα που στην εποχή μας έχει πολλή πέραση: «θεός»! |
«Ο Γκουρού Μαχαράτζι δίνει ειρήνη σ’ αυτόν που μαθαίνει να τον αγαπά…παράδωσε τα ηνία της ζωής σου σε μένα και θα σου δώσω Λύτρωση. Βάλε τα ηνία της ζωής σου στα χέρια μου και θα σε ανακουφίσω…γιατί ψάχνετε στον κόσμο;.... ελάτε σε μένα..· σ’ εκείνους που είναι χαμένοι, θα δώσω ειρήνη».
Αυτά διακήρυξε με εντολή της μητέρας του ένα δωδεκάχρονο παιδί· προωρίζετο να διαδεχθή τον πατέρα του στο ρόλο του «θεού». Ήταν το έτος 1970. Σήμερα το παιδί αυτό, που από τους αμερικάνους έλαβε τον τίτλο «μπέμπυ - θεός» πήρε στα χέρια του τη ζωή χιλιάδων νέων· είναι ο Γκουρού Μαχαράτζι.
Τι γίνεται αλήθεια με τα παιδιά εκείνα που έδωσαν τα «ηνία της ζωής τους» στο Μαχαράτζι, ζητώντας ειρήνη και ψυχική ισορροπία;
Στο ερώτημα δίνει απάντησι πρώην στέλεχος της «Ακαδημίας Ράτζ Γιόγκα», δηλαδή του ελληνικού παραρτήματος του Μαχαράτζι.
Ήταν τότε (1982) που είχαμε εδώ καλεσμένη μας την καθηγήτρια κυρία Κλαίρ Σαμπολλιόν από το Παρίσι, επιστημονικό συνεργάτη της Εταιρίας Γάλλων γονέων, των οποίων τα παιδιά έπεσαν θύματα σε ακραίες παραθρησκευτικές οργανώσεις τύπου Μαχαράτζι. Μετά την ειδική συνέντευξι τύπου λάβαμε πολλά τηλεφωνήματα· μεταξύ αυτών και του αδελφού Σ.Κ., που θέλησε να μείνη ανώνυμος.
«Γράψτε όσα θα σάς πω για το Μαχαράτζι», μας είπε, «να διαφωτίσετε τον κόσμο για την οργάνωσι Ράτζ Γιόγκα».
«Υπάρχουν παιδιά που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, τις σπουδές τους... Είναι παιδιά που ξεκίνησαν από κάποια άσχημη κατάστασι για κεί πέρα...».
Έτσι συνέχισε η συζήτησι με τον αδελφό Σ. Κ.
—Ξέρετε, συνέχισε, αυτό το πράγμα στηρίζεται στην αβεβαιότητα, του ατόμου και στην ανασφάλεια που νοιώθει όταν βρεθή σε άσχημη ψυχολογική κατάστασι κι εκείνη τη στιγμή γνωρίσει την ομάδα του Μαχαράτζι· εκεί μέσα, η ψυχολογία της ομάδος ενισχύει κατά κάποιον τρόπο το ψυχικό σθένος.
Ασυναίσθητα θυμήθηκα τη «Βόμβα Ειρήνης» του «μπέμπυ - θεού» Μαχαράτζι: «παράδωσε τα ηνία της ζωής σου σε μένα και θα σου δώσω τέτοια ειρήνη που ποτέ δεν θα πεθάνη…».
Ποιό είναι το τίμημα γι’ αυτή την αμφίβολης αξίας ειρήνη; Βέβαια ο αδελφός Σ.Κ. μιλάει εδώ για την «ψυχολογία, της ομάδος» και ερμηνεύει κατ’ αρχήν με θετικό τρόπο τα αποτελέσματα. Όμως ουσιαστικά στο σημείο αυτό έχουμε ένα δεύτερο παράγοντα «αποπροσανατολισμού»; ο πρώτος είναι η παρουσία του «θεού» και οι εντολές του, που δεν επιδέχονται όχι μόνο αντίρρησι, αλλά ούτε καν αντίθετη σκέψι και κρίσι:
«Έχω έλθει με όλες τις δυνάμεις στον κόσμο»·«οποιαδήποτε οδηγία σάς δίνω, οτιδήποτε κι αν είναι, θα είναι για την πνευματική σας ανάπτυξι», διακηρύττει και απαιτεί απόλυτη υποταγή. Και τα θύματα, οι οπαδοί του, προσεύχονται σ’ αυτόν: «Μαχαράτζι Κύριέ μου, η ζωή μου είναι παιχνίδι σου...»’ «Χαίρε Κύριε, χαίρε Θεϊκέ διδάσκαλε!» (οι παραπομπές στο βιβλίο «Ψυχοναρκωτικά», σελ. 54-56).
Και το «μυαλό» του ανθρώπου; η προσωπική σκέψι και κρίσι; «πως είναι δυνατόν να πέφτουν θύματα νέοι άνθρωποι σε τέτοιες ηλιθιότητες, και μάλιστα σήμερα, που η αμφισβήτησι έγινε κανόνας ζωής στους νέους της εποχής μας;».
Στο ερώτημα δίνει απάντησι πρώην στέλεχος της «Ακαδημίας Ράτζ Γιόγκα», δηλαδή του ελληνικού παραρτήματος του Μαχαράτζι.
Ήταν τότε (1982) που είχαμε εδώ καλεσμένη μας την καθηγήτρια κυρία Κλαίρ Σαμπολλιόν από το Παρίσι, επιστημονικό συνεργάτη της Εταιρίας Γάλλων γονέων, των οποίων τα παιδιά έπεσαν θύματα σε ακραίες παραθρησκευτικές οργανώσεις τύπου Μαχαράτζι. Μετά την ειδική συνέντευξι τύπου λάβαμε πολλά τηλεφωνήματα· μεταξύ αυτών και του αδελφού Σ.Κ., που θέλησε να μείνη ανώνυμος.
«Γράψτε όσα θα σάς πω για το Μαχαράτζι», μας είπε, «να διαφωτίσετε τον κόσμο για την οργάνωσι Ράτζ Γιόγκα».
«Υπάρχουν παιδιά που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, τις σπουδές τους... Είναι παιδιά που ξεκίνησαν από κάποια άσχημη κατάστασι για κεί πέρα...».
Έτσι συνέχισε η συζήτησι με τον αδελφό Σ. Κ.
—Ξέρετε, συνέχισε, αυτό το πράγμα στηρίζεται στην αβεβαιότητα, του ατόμου και στην ανασφάλεια που νοιώθει όταν βρεθή σε άσχημη ψυχολογική κατάστασι κι εκείνη τη στιγμή γνωρίσει την ομάδα του Μαχαράτζι· εκεί μέσα, η ψυχολογία της ομάδος ενισχύει κατά κάποιον τρόπο το ψυχικό σθένος.
Ποιό είναι το τίμημα γι’ αυτή την αμφίβολης αξίας ειρήνη; Βέβαια ο αδελφός Σ.Κ. μιλάει εδώ για την «ψυχολογία, της ομάδος» και ερμηνεύει κατ’ αρχήν με θετικό τρόπο τα αποτελέσματα. Όμως ουσιαστικά στο σημείο αυτό έχουμε ένα δεύτερο παράγοντα «αποπροσανατολισμού»; ο πρώτος είναι η παρουσία του «θεού» και οι εντολές του, που δεν επιδέχονται όχι μόνο αντίρρησι, αλλά ούτε καν αντίθετη σκέψι και κρίσι:
«Έχω έλθει με όλες τις δυνάμεις στον κόσμο»·«οποιαδήποτε οδηγία σάς δίνω, οτιδήποτε κι αν είναι, θα είναι για την πνευματική σας ανάπτυξι», διακηρύττει και απαιτεί απόλυτη υποταγή. Και τα θύματα, οι οπαδοί του, προσεύχονται σ’ αυτόν: «Μαχαράτζι Κύριέ μου, η ζωή μου είναι παιχνίδι σου...»’ «Χαίρε Κύριε, χαίρε Θεϊκέ διδάσκαλε!» (οι παραπομπές στο βιβλίο «Ψυχοναρκωτικά», σελ. 54-56).
Και το «μυαλό» του ανθρώπου; η προσωπική σκέψι και κρίσι; «πως είναι δυνατόν να πέφτουν θύματα νέοι άνθρωποι σε τέτοιες ηλιθιότητες, και μάλιστα σήμερα, που η αμφισβήτησι έγινε κανόνας ζωής στους νέους της εποχής μας;».
Αυτό το ερώτημα τίθεται βέβαια από μερικού; που δεν έχουν εμβαθύνει στα πράγματα. Το να ονομάζουμε όλα αυτά ηλιθιότητες δεν μας λύνει, τα προβλήματα. Μένει το γεγονός ότι πολλοί νέοι, εκείνοι ακριβώς που περνούν μέσα από το κύμα της αμφισβητήσεως των πάντων, πέφτουν θύματα των πάσης φύσεως Μαχαράτζι· και είναι πάρα πολλοί οι επιτήδειοι αυτοί, που παγιδεύουν τους νέους εκείνους που νοιώθουν αβεβαιότητα, σαν εκείνη που ένοιωθε ο αδελφός Σ.Κ. πριν καταλήξει στο Μαχαράτζι.
Μάθαμε στους νέους πως πρέπει όλα να τα αμφισβητήσουν, προ παντός τα πνευματικά εφόδια που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν σταθερό έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Τώρα μιλάμε και για «ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα σχολεία»! Μόλις χθες είδα μια εκπομπή που είχε σαν θέμα την αγωγή των παιδιών στο σπίτι και στο σχολείο· στην παλιά εποχή είχαμε το πρότυπο του «καλού κάγαθού», είπε κάποια στη συζήτησι εκείνη· στο μεσαίωνα είχαμε τον τύπο του θρησκευτικού ανθρώπου. Σήμερα; Σήμερα πρέπει να το αφήνουμε το παιδί να σκέπτεται, να κρίνη και να αποφασίζει... πρόσθεσε η ομιλήτρια.
Βέβαια κάνουμε το παν για να κλονισθή η πεποίθησι του παιδιού σε όλες τις αυθεντίες. Πού να στηριχθή πλέον; Δεν ζητάει απλώς ιδεολογικό καταφύγιο, αλλά και ανθρώπους που να ενσαρκώνουν το πνευματικό υπόβαθρο. Και αφού με την «αγωγή» του γκρεμίζουμε την πνευματική μας ταυτότητα και μαζί μ’ αυτό και την εμπιστοσύνη σε πρόσωπα και θεσμούς που ενσαρκώνουν τα ιδανικά αυτά, τον σπρώχνουμε στην αβεβαιότητα.
Τότε παρουσιάζονται οι «θεοί», οι «Γκουρού», οι «σωτήρες» και του προσφέρουν «απόλυτη ασφάλεια», που δεν στηρίζεται πλέον στις δικές του ικανότητες, αλλά σε «σταθερές βάσεις» στον «θεό», στην «υψίστη ψυχή, στον γεννηθέντα Κύριο όλων των γιόγκι, στον αξιοσέβαστο άγιο»· αυτά είναι τα διαπιστευτήρια που προβάλλει για τον εαυτό του ο Μαχαράτζι.
Μ’ αυτή τη βάσι, το νεαρό θύμα πιστεύει τυφλά ό,τι του λέει ο Μαχαράτζι και το μεταβάλλει σε κανόνα ζωής: «το μυαλό σου είναι πολύ λυπηρό πράγμα, πολύ κουτό πράγμα, πολύ ηλίθιο πράγμα»· «πρέπει να πετάξουμε το μυαλό μας σ’ ένα σκουπιδότοπο... απαλλαγήτε από το μυαλό» (παραπομπές στο «Ψυχοναρκωτικά», σελ. 56).
Και το κάνουν αυτό νέοι άνθρωποι; Ναι το κάνουν· Είναι εκείνοι που έπεσαν θύματα της αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας ή και της ελλειπούς θρησκευτικής αγωγής και δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να ζητήσουν λύσεις των πνευματικών τους προβλημάτων στην ορθόδοξη παράδοσί μας· ίσως δεν βρέθηκαν στο δρόμο τους άνθρωποι να τους οδηγήσουν. Και αφού έκλεισαν όλες τις πόρτες για τις δικές μας πνευματικές αξίες, τις άφησαν ανοικτές μόνο για τους μακρυνούς Γκουρού· κανένας τους δεν μπορεί να ερευνήση την προέλευσί τους, την προσωπικότητα και προ παντός τους αληθινούς σκοπούς του. Άλλωστε δεν βρέθηκε και κανένας να φανερώση τους κινδύνους και να τους κλείση την πόρτα.
Δεν είναι μόνο ο «γκουρού» που εξουθενώνει την προσωπικότητα και μεταβάλλει τους νέους σε «μαριονέττες», όπως χαρακτηριστικά απαιτεί ο Μαχαράτζι· προστίθεται και η πίεσι της ομάδος, ή, όπως αναφέρει ο αδελφός Σ.Κ. «η ψυχολογία της ομάδος».
«Πριν 5 χρόνια είχα μελετήσει σχετικά με τη γιόγκα κι ενδιαφερόμουνα για την αυτοσυγκέντωσι κάποιος φίλος μου λέει:
—Έλα κι εσύ, ας πάμε·
Και τέλος πάντων πήγα, γιατί άκουσα πως εκεί πέρα έχουν αυτοσυγκέντρωσι.
—Θα κάτσω να το γνωρίσω από κοντά!
Αυτό ήταν το κίνητρό μου».
Αυτά πρόσθεσε ο αδελφός Σ.Κ. αναφερόμενος στα κίνητρα που τον ωδήγησαν στο Μαχαράτζι.
Έτσι αποδεικνύεται πως η γιόγκα είναι ο προθάλαμος των ποικιλώνυμων ινδουιστικών αιρέσεων ή μάλλον των πολυαρίθμων τσαρλατάνων που μας έρχονται από τα Ιμαλάια, γιατί κατέληξαν στη «γνώσι» πως τα νομίσματα των δυτικών χωρών και ιδιαίτερα της Αμερικής είναι ποιο «σκληρά» από τα ινδικά και πως ο ρόλος του μπίζνεσμαν σπουδαιότερος από το ρόλο του ασκητού των Ιμαλαίων.
Μάθαμε στους νέους πως πρέπει όλα να τα αμφισβητήσουν, προ παντός τα πνευματικά εφόδια που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν σταθερό έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Τώρα μιλάμε και για «ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα σχολεία»! Μόλις χθες είδα μια εκπομπή που είχε σαν θέμα την αγωγή των παιδιών στο σπίτι και στο σχολείο· στην παλιά εποχή είχαμε το πρότυπο του «καλού κάγαθού», είπε κάποια στη συζήτησι εκείνη· στο μεσαίωνα είχαμε τον τύπο του θρησκευτικού ανθρώπου. Σήμερα; Σήμερα πρέπει να το αφήνουμε το παιδί να σκέπτεται, να κρίνη και να αποφασίζει... πρόσθεσε η ομιλήτρια.
Βέβαια κάνουμε το παν για να κλονισθή η πεποίθησι του παιδιού σε όλες τις αυθεντίες. Πού να στηριχθή πλέον; Δεν ζητάει απλώς ιδεολογικό καταφύγιο, αλλά και ανθρώπους που να ενσαρκώνουν το πνευματικό υπόβαθρο. Και αφού με την «αγωγή» του γκρεμίζουμε την πνευματική μας ταυτότητα και μαζί μ’ αυτό και την εμπιστοσύνη σε πρόσωπα και θεσμούς που ενσαρκώνουν τα ιδανικά αυτά, τον σπρώχνουμε στην αβεβαιότητα.
Τότε παρουσιάζονται οι «θεοί», οι «Γκουρού», οι «σωτήρες» και του προσφέρουν «απόλυτη ασφάλεια», που δεν στηρίζεται πλέον στις δικές του ικανότητες, αλλά σε «σταθερές βάσεις» στον «θεό», στην «υψίστη ψυχή, στον γεννηθέντα Κύριο όλων των γιόγκι, στον αξιοσέβαστο άγιο»· αυτά είναι τα διαπιστευτήρια που προβάλλει για τον εαυτό του ο Μαχαράτζι.
Μ’ αυτή τη βάσι, το νεαρό θύμα πιστεύει τυφλά ό,τι του λέει ο Μαχαράτζι και το μεταβάλλει σε κανόνα ζωής: «το μυαλό σου είναι πολύ λυπηρό πράγμα, πολύ κουτό πράγμα, πολύ ηλίθιο πράγμα»· «πρέπει να πετάξουμε το μυαλό μας σ’ ένα σκουπιδότοπο... απαλλαγήτε από το μυαλό» (παραπομπές στο «Ψυχοναρκωτικά», σελ. 56).
Και το κάνουν αυτό νέοι άνθρωποι; Ναι το κάνουν· Είναι εκείνοι που έπεσαν θύματα της αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας ή και της ελλειπούς θρησκευτικής αγωγής και δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να ζητήσουν λύσεις των πνευματικών τους προβλημάτων στην ορθόδοξη παράδοσί μας· ίσως δεν βρέθηκαν στο δρόμο τους άνθρωποι να τους οδηγήσουν. Και αφού έκλεισαν όλες τις πόρτες για τις δικές μας πνευματικές αξίες, τις άφησαν ανοικτές μόνο για τους μακρυνούς Γκουρού· κανένας τους δεν μπορεί να ερευνήση την προέλευσί τους, την προσωπικότητα και προ παντός τους αληθινούς σκοπούς του. Άλλωστε δεν βρέθηκε και κανένας να φανερώση τους κινδύνους και να τους κλείση την πόρτα.
Δεν είναι μόνο ο «γκουρού» που εξουθενώνει την προσωπικότητα και μεταβάλλει τους νέους σε «μαριονέττες», όπως χαρακτηριστικά απαιτεί ο Μαχαράτζι· προστίθεται και η πίεσι της ομάδος, ή, όπως αναφέρει ο αδελφός Σ.Κ. «η ψυχολογία της ομάδος».
«Πριν 5 χρόνια είχα μελετήσει σχετικά με τη γιόγκα κι ενδιαφερόμουνα για την αυτοσυγκέντωσι κάποιος φίλος μου λέει:
—Έλα κι εσύ, ας πάμε·
Και τέλος πάντων πήγα, γιατί άκουσα πως εκεί πέρα έχουν αυτοσυγκέντρωσι.
—Θα κάτσω να το γνωρίσω από κοντά!
Αυτό ήταν το κίνητρό μου».
Αυτά πρόσθεσε ο αδελφός Σ.Κ. αναφερόμενος στα κίνητρα που τον ωδήγησαν στο Μαχαράτζι.
Έτσι αποδεικνύεται πως η γιόγκα είναι ο προθάλαμος των ποικιλώνυμων ινδουιστικών αιρέσεων ή μάλλον των πολυαρίθμων τσαρλατάνων που μας έρχονται από τα Ιμαλάια, γιατί κατέληξαν στη «γνώσι» πως τα νομίσματα των δυτικών χωρών και ιδιαίτερα της Αμερικής είναι ποιο «σκληρά» από τα ινδικά και πως ο ρόλος του μπίζνεσμαν σπουδαιότερος από το ρόλο του ασκητού των Ιμαλαίων.
I LOVE YOU MY LORD
I love you my lord, your Grace is overflowing
I love you my Lord,
you are all-knowing.
You have given me life
Out of your mercy and compassion
I am so grateful
For the gift of devotion
(CHORUS)
Your feet they are lotus
Your hearth is endless love
Your body is golden
You are the source of creation (CHORUS)
Your knowledge has shown me the essence of all
Your name is eternal And lives in us all
(CHORUS)
You have given us light And Known us who we are
Your radiance purifies And outshines every star
(CHORUS)
Ύμνος στο γκουρού Μαχαράτζι.
«Γιόγκα σημαίνει συνάντηση, ένωση... η γιόγκα είναι διαλογισμός και ο διαλογισμός είναι γιόγκα», διδάσκει το Σατυχνάντασραμ στην Ελλάδα και προσθέτει πως ο Γκουρού δίνει τη «δεύτερη γέννηση στο θεϊκό φως» (παραπομπές στο βιβλίο Ψυχοναρκωτικά, σελ. 86-87) . «Ένωση» με ποιόν; ασφαλώς με τον ίδιο τον Γκουρού, γιατί αυτός αποτελεί την ενσάρκωση του θεού ή της «Συνειδητότητας» με την οποία ταυτίζουν το «θεό» οι οπαδοί της γιόγκα. Γι’ αυτό και οι οπαδοί του Μαχαράτζι προσεύχονται σ’ αυτόν: «είσαι ο πιο δυνατός Κύριος..· ο μόνος ελεήμων—, Κύριε όλων των Κυρίων, δεν ζητώ τίποτα περισσότερο από το να Σε υπηρετώ μέρα και νύχτα... αποκαλύπτεις τον εαυτό Σου ότι είσαι η ίδια η Συνείδηση... είσαι ο Κύριος όλων, ο Ευλογημένος, ο Σωτήρας των αφοσιωμένων Σου... είσαι πέρα από τον χρόνο, μοναδικός... Εκείνος προς τον οποίον στρέφονται όλες οι προσευχές. Μπορούμε να σε βλέπουμε, εν τούτοις παραμένεις εντελώς αόρατος- Είσαι όλη η δύναμη και δόξα. Είσαι ο ευγενής Βούδδας...».
Η γιόγκα δημιούργησε στον αδελφό Σ.Κ. το ενδιαφέρον για την αυτοσυγκέντρωση αλλά η αυτοσυγκέντρωσή που είναι ένα είδος γιόγκα έχει σαν σκοπό να φθάση ο άνθρωπος στη «συνειδητότητα» και ενσάρκωσι της «συνειδητότητας» είναι ο Γκουρού. Γι' αυτό και ο Μαχαράτζι συνδέει την αυτοσυγκέντρωσι με την εμπειρία από την παρουσία του (σάτσανγκ) και με την υπηρεσία σ' αυτόν τον ίδιο.
Στα «σάτσανγκ» που έδωσε ο ίδιος στην Αγγλία στις 31 Οκτωβρίου 1971 είπε πως εκείνος που κάνει αυτοσυγκέντρωσι «πρέπει να έχη σαν σκοπό το σάτσανγκ και την υπηρεσία».
«Τώρα είσαι μαθητής, είπε· έχεις βρει καταφύγιο και τώρα δεν φοβάσαι τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο... είσαι τελείως προφυλαγμένος. Μην βγης από το καταφύγιο»·
«Το κακό είναι η άγνοια του μυαλού μας. Δηλαδή αγνοούμε το τι είναι καλό... είναι φυσικό λοιπόν να είμαστε βυθισμένοι στο κακό».
Στα «σάτσανγκ» που έδωσε ο ίδιος στην Αγγλία στις 31 Οκτωβρίου 1971 είπε πως εκείνος που κάνει αυτοσυγκέντρωσι «πρέπει να έχη σαν σκοπό το σάτσανγκ και την υπηρεσία».
«Τώρα είσαι μαθητής, είπε· έχεις βρει καταφύγιο και τώρα δεν φοβάσαι τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο... είσαι τελείως προφυλαγμένος. Μην βγης από το καταφύγιο»·
«Το κακό είναι η άγνοια του μυαλού μας. Δηλαδή αγνοούμε το τι είναι καλό... είναι φυσικό λοιπόν να είμαστε βυθισμένοι στο κακό».
Με άλλα λόγια το «καταφύγιο» είναι ο Μαχαράτζι. Αν ακολουθήσουμε τις εντολές του βρισκόμαστε στο καλό· αν ακολουθήσουμε τις δικές μας πεποιθήσεις, την «άγνοια του μυαλού», τότε βυθιζόμαστε στο κακό. Τι είναι καλό και τι κακό το καθορίζει όχι απλώς ένα κόμμα, αλλά ένας άνθρωπος, κάποιος που σύμφωνα με την άποψι ειδικών, διαθέτει δείκτη νοημοσύνης πολύ χαμηλό· ο «μπέμπυ - θεός» Μαχαράτζι.
"I have Guru Maharaji's Knowledge. I don't have to think"
«Όταν συνειδητοποιήσουμε και πιάσουμε το χέρι του Τέλειου Διδασκάλου τότε πετυχαίνουμε μια επικοινωνία που ποτέ δεν μπορεί να διακοπεί... οπουδήποτε κι αν πάμε μπορούμε να μιλάμε σ’ αυτόν τον φορητό ασύρματο και να καλούμε τον Τέλειο Διδάσκαλο από οποιαδήποτε απόσταση θέλουμε. Λόγω του ότι ο θεός βρίσκεται παντού δεν υπάρχει πρόβλημα στο να καλέσης απ’ οποιοδήποτε μέρος σ’ αρέσει». Η γιόγκα λοιπόν στην κίνησι του Μαχαράτζι οδηγεί τους νέους χωρίς πνευματικά θεμέλια στην απόλυτη εξάρτησι, τους μεταβάλει κυριολεκτικά σε σκλάβους και τους σέρνει, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, «από τη μύτη»:
«Μπορώ να μάθω ένα άλογο να δεχτεί το χαλινάρι», τόνισε στο «σάτσανγκ» που αναφέραμε· «μπορώ να κάνω μια τρύπα στη μύτη του και να περάσω το χαλινάρι» και πρόσθεσε πως θα κράτηση εκείνος το χαλινάρι και θα οδηγήση τον οπαδό του «στο μονοπάτι». «Δεν θα το πάω από τις πέτρες όπου υπάρχει κίνδυνος να πληγωθή. Λοιπόν έλαβες το χαλινάρι. Αν μου το δώσεις θα σε οδηγήσω».
Ποιο είναι αυτό το «χαλινάρι» που πρέπει να παραδώση κανείς στο Μαχαράτζι; Είναι «οτιδήποτε περιττό πράγμα», λέει ο ίδιος, «και το περιττό πράγμα που έχεις είναι το μυαλό σου. Δώστο μου. Είμαι έτοιμος να το δεχθώ. Αφού το μυαλό σου σε βασανίζει, δώστο μου... δώσε μου το εγώ σου που σε βασανίζει...».
Όλα αυτά δεν τα είχε βέβαια υπόψιν του ο αδελφός Σ.Κ. όταν ξεκίνησε με τη γιόγκα και το διαλογισμό· Και πολλοί άλλοι δεν τα έχουν υπόψι τους: πηγαίνουν να φορμάρουν το σώμα τους και ξαφνικά, χωρίς να το πολυκαταλάβουν, βρίσκονται μέσα σε ένα άντρο ενός αδίστακτου επιχειρηματία που προτίμησε να ασκήση ένα επάγγελμα που στην εποχή μας έχει πολλή πέραση: «θεός»!
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ ΝΕΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ»
Ψηφιοποίηση: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
Read more: http://www.egolpion.com/maharaji.el.aspx#ixzz2kTB8A6U7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου