Ομιλία στα Άγια Θεοφάνεια, του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως π. Μελετίου Καλαμαρά

1. Λαχτάρησε τό νερό νά Τόν ἀγκαλιάσει

            «Ἡ θάλασσα εἶδε καί ἔφυγε. Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τά ὀπίσω».

            Τά λόγια αὐτά τά ὁποῖα ἀκοῦμε σήμερα νά ἐπαναλαμβάνονται πολλές φορές, θυμίζουν ὅτι, ὅταν πέρασε ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ πού ἦταν, σύμβολο ἁπλῶς τοῦ Θεοῦ τῆς δόξης, ἡ θάλασσα εἶδε καί ἔφυγε. Χωρίστηκαν τά νερά της καί πέρασε ὁ Ἰσραήλ σάν σέ ξηρά.

            Ὅταν πάλι τά σύμβολα τοῦ Θεοῦ τῆς δόξης ἔφτασαν στόν Ἰορδάνη, ἐπί τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, ἡ κιβωτός τῆς Διαθήκης δηλαδή καί ὁ λαός, πάλι «ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τά ὀπίσω». Καί ἔμεινε τό ἔδαφος, ἐκεῖ πού πρίν ἔρρεε τό νερό ξηρό. Καί ἐπέρασε πάλι ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης καί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ σάν σέ ξηρά.

            Καί ὅταν γιά τρίτη φορά ὁ ἅγιος καί δίκαιος καί μέγας προφήτης Ἠλίας, ἤθελε νά περάσει τόν Ἰορδάνη, τόν κτύπησε μέ τήν μηλωτή του, δηλαδή μέ τό παλτό του θά λέγαμε σήμερα, καί ὁ Ἰορδάνης χωρίστηκε. Ἔφυγε τό νερό του, γύρισε πρός τά πίσω καί πέρασε ὁ Ἠλίας μαζί μέ τόν προφήτη Ἐλισαῖο σάν σέ ξηρά.

            Τρία μεγάλα θαύματα, τά ὁποῖα μᾶς λένε, ὅτι μέ τό νερό τοῦ βαπτίσματος, τό ὁποῖο συμβολίζει ὁ Ἰορδάνης, ἀνοίγει ἡ πύλη πρός τόν οὐρανό, διάπλατα. Καί δέν ἐμποδίζει τήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου πρός τά ἐκεῖ, οὔτε ἡ θάλασσα, οὔτε αὐτό τό ρευστό στοιχεῖο, τό νερό, τό ὁποῖο ὅταν τό ἀπολύσεις κατακλύζει τά πάντα. Ἀλλά ὅλα ὑποχωροῦν ἐνώπιον τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, γιά νά τούς ἀφήσουν ἐλεύθερο τόν δρόμο.

            Τί παράξενο πράγμα ὅμως!

            Ὅταν περνοῦσαν τά σύμβολα τοῦ Θεοῦ, ἡ κιβωτός τῆς Διαθήκης καί ὁ ἅγιος καί δίκαιος καί μέγας προφήτης Ἠλίας, «ἡ θάλασσα εἶδε καί ἔφυγε καί ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τά ὀπίσω». Ὅταν ὅμως ὁ ἴδιος ὁ Θεός τῆς δόξης, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ εὐλογητός εἰς τούς αἰώνας, μπῆκε μέσα στόν Ἰορδάνη, τό νερό τοῦ Ἰορδάνη λαχτάρησε νά τόν ἀγκαλιάσει καί νά πάει κοντά του, ὅσο πιό πολύ μποροῦσε κοντά του, γιά νά πάρει τήν εὐλογία του καί τή χάρη του. Καί ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός βαπτίσθηκε στόν Ἰορδάνη, ἔγιναν τά νάματα τοῦ Ἰορδάνη, ὅπως λέμε στίς σημερινές εὐχές, ἰάματα. Ψυχῶν καί σωμάτων.

            Καί ψυχῶν μέν ἰάματα γίνονται μέ τή χάρη τοῦ Ἁγιασμοῦ, τόν ὁποῖο καί σήμερα τελοῦμε. Καί μεταβάλλεται τό νερό μέ τήν εὐλογία, στήν κατάσταση στήν ὁποία βρέθηκε καί ἀπόκτησε τό νερό τοῦ Ἰορδάνη, ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μπῆκε μέσα σέ αὐτό καί ἔγινε ἄφθαρτο καί πηγή ἀφθαρσίας.

            Καί ἀφθαρτοποιεῖ ἐκείνους πού βαπτίζονται μέσα στό νερό τοῦ Ἰορδάνου.

            Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, πού τήν χάρη πού παίρνει στό νερό τοῦ Ἰορδάνη, στό βάπτισμα, στήν ἁγία κολυμβήθρα, τήν διατηρεῖ. Διότι ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, ὅταν θά ἔλθει ἡ ὥρα γιά νά βαδίσει πρός τή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, πρός τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, πρός τήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τά πάντα θά ὑποχωρήσουν καί θά τοῦ ἀνοίξουν τόν δρόμο διάπλατα.

2. Τί θά πάθαινε ὁ Νεεμάν... Τόν ξελάσπωσε ὁ δοῦλος του

            Στήν ἱστορία τοῦ ἁγίου καί δικαίου προφήτου Ἐλισαίου διαβάζομε τά ἑξῆς:

            Ἕνας ἄρχοντας τοῦ βασιλιά τῶν Ἀσσυρίων, Νεεμάν, θά λέγαμε σήμερα, ὑπουργός ἤ πρωθυπουργός του, εἶχε λέπρα. Καί ἔμαθε ὅτι ὁ μόνος πού μπορεῖ νά τόν θεραπεύσει, εἶναι ὁ προφήτης Ἐλισαῖος, πού κάνει πάρα πολλά θαύματα. Πῆγε λοιπόν ταπεινά καί τοῦ χτύπησε τήν πόρτα. Ἀλλά ὁ προφήτης Ἐλισαῖος δέν τοῦ ἄνοιξε. Τοῦ παράγγειλε μόνο μέ κάποιον καί τοῦ εἶπε:

            -Πήγαινε, νά βουτήξεις καί νά λουστεῖς ἑπτά φορές στόν Ἰορδάνη.

            Ὁ Νεεμάν ὁ Σύρος, εἶπε μέσα του, καί τό εἶπε καί στούς ἄλλους:

            -Τί εἶναι αὐτά πού μοῦ λέει; Εἶπα καί ἐγώ πῶς θά βγεῖ νά μέ σταυρώσει, πού λέμε σήμερα, νά μοῦ κάνει μιά εὐχή καί προσευχή, νά μέ ἀκουμπήσει μέ τό χέρι του νά γίνω καλά. [Ἀλλά] ἄκου πράματα. Ἄκου πράματα, [πού μοῦ] λέει: «Νά πᾶς στόν Ἰορδάνη νά βουτήξεις ἑπτά φορές καί θά γίνεις καλά». Σέ ποιόν; Στόν Ἰορδάνη.

            Σ’ αὐτό τό βρωμοπόταμο. Λές καί δέν ἔχομε ἐμεῖς νερά στήν Ἀσσυρία, Ἀβανά καί Φαρφάρ καί ἄλλα ποτάμια. Ποτάμια νά δεῖς καί νά χαρεῖς! Σ’ αὐτό τό βρωμοπόταμο θά πάω; Δέν ἔχω νά πάω πουθενά. Καί γυρίζω πίσω στό σπίτι μου.

            Τοῦ λέει τότε ἕνας ἀπό τούς ὑπηρέτες του, ἀπό τούς ἀξιωματικούς πού ἦταν μαζί του:

            -Πάτερ. Πατέρα δηλαδή, ἄν σοῦ ἔλεγε ὁ προφήτης μιά μεγάλη κουβέντα πού θά σέ ἐντυπωσίαζε, δέν θά τήν τηροῦσες; Καί ἐπειδή σοῦ εἶπε μιά ἁπλή κουβέντα τήν καταφρονεῖς; Τί διαφορά ἔχει τό πράγμα. Ὁ ἴδιος δέν θά ἦταν πού θά μιλοῦσε καί τότε καί τώρα; Λογική καί μεγάλα πράγματα γυρεύεις ὅταν πηγαίνεις στό Θεό; Ἤ τήν δύναμη καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ;

            Τί σοφά λόγια πού τοῦ εἶπε ὁ ἁπλός ὑπηρέτης του. Τί σοφά λόγια.

            Λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Τό μωρόν τοῦ Θεοῦ, σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστι. Καί τό ἀσθενές τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστι».

            Ὅτι λόγο ν’ ἀκοῦς ἀπό τόν Θεό, ὅσο καί ἄν σοῦ φαίνεται ἀνοησία, εἶναι μεγαλύτερη σοφία, ἀπ'  ὅτι εἶναι ὅλες οἱ σοφίες τοῦ κόσμου, ὅλες οἱ σοφίες τῶν ἀνθρώπων.

            Καί ὅτι καί ἄν ἀκοῦς ἀπό τόν Θεό πού σοῦ φαίνεται ἀδύνατο καί ἀσθενικό, νά τό ξέρεις, εἶναι πιό δυνατό ἀπό ὅλες τίς δυνάμεις τοῦ κόσμου. «Καί τό ἀσθενές τοῦ Θεοῦ, ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστι».

            Κατενύγει ὁ Νεεμάν ὁ Σύρος ἀκούοντας αὐτά τά λόγια καί πῆγε καί πλύθηκε κατά τήν ἐντολή τοῦ ἁγίου προφήτου Ἐλισαίου ἑπτά φορές στόν Ἰορδάνη. Καί ἔφυγε ἀπό πάνω του ἡ λέπρα. Καί ἔγινε τό δέρμα του, ἀπό τήν ἀθλία καί ἀξιολύπητη κατάσταση στήν ὁποία τό φέρνει ἡ λέπρα, σάν «παιδαρίου μικροῦ». Σάν νά ἦταν ἕνας ἔφηβος. Σάν νά ἦταν ἕνα παιδί, πού μόλις μπαίνει εἰς τήν νεανική ἡλικία.

            Καί ἐπέστεψε στήν χώρα του ὑγιής.

            Γιατί τό ἔκανε ὁ Θεός αὐτό τό θαῦμα;

            Γιά νά μᾶς δείξει, ὅτι τό νερό τοῦ βαπτίσματος δίδει ὑγεία καί ψυχῆς καί σώματος. Καί μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δέν ἀκούει στά θέματα πού εἶναι συνυφασμένα μέ τόν Θεό, τόν πάνσοφο καί παντοδύναμο, ἐκεῖνα πού τοῦ ὑπαγορεύουν σκέψεις του -μάταιες καί πενιχρές- ἀπό τίς γνώσεις πού ἔχει στόν κόσμο τοῦτο. Καί ἄς προσθέσομε μιά πνευματική κουβέντα, μακάριοι ὅσοι τήν καταλαβαίνουν, «σκέψεις ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ διαβόλου».

            Καλότυχος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, πού ὅταν ἔχει ἐνώπιόν του λόγο Θεοῦ, δέν ἀκούει σκέψεις ἀνθρώπινες, ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ διαβόλου, δημιουργούμενες μέσα στό νοῦ καί στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ὑποτάσσεται μέ ταπείνωση καί ἀναζητεῖ κοντά στό Θεό χάρη, ἔλεος, δύναμη, ὑγεία σώματος καί ψυχῆς, καθαρότητα, ὀρθοτόμηση, ὀρθοπόδηση καί ὀρθή πορεία πρός τό θέλημά του καί πρός τήν Βασιλεία του.

            Μέ αὐτή τήν λαχτάρα καί ἐμεῖς σήμερα δοξάζοντας τόν ἐπιφανέντα Κύριον καί σωτήρα μας Ἰησοῦν Χριστό ἄς πιοῦμε ἀπό τό νερό τοῦ Ἰορδάνου, γιά νά γίνει ἴαμα, θεραπεία τῆς ψυχῆς μας καί τοῦ σώματός μας. Ἀμήν.

Τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νικοπόλεως κυροῦ Μελετίου,

διασκευασμένη ὁμιλία. Ἔγινε στήν Πρέβεζα στίς 5/1/1996