Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας για την Εορτή των Θεοφανείων.

«Και βαπτίζεται ὸ Χριστός… γιά νά γίνει σ’ἐμᾶς παράδειγμα καί ὺπογραμμός γιά τό βάπτισμα».
(Άγιος Ιωάννης ὸ Δαμασκηνός).

«Βαπτίσθηκε ὸ Χριστός, ὄχι γιά νά συγχωρεθοῦν οὶ ὰμαρτίες του (διότι ηταν ἀναμάρτητος) ἀλλά, βαπτίσθηκε ἐνῶ ηταν ἀναμάρτητος, γιά νά δώσει θεία χάρη καί ἀξία στούς βαπτιζομένους».
(Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων).

«Αυτή είναι ή ήμερα κατά την οποία ό Χριστός βαπτίσθηκε καί αγίασε τα νερά. Γι’ αυτό βέβαια καί τα μεσάνυχτα αυτής της γιορτής όλοι φέρνουν νερό καί το τοποθετούν μέσα στο σπίτι, φυλάγοντας το όλο τον χρόνο, επειδή σήμερα άγιάσθηκαν τα νερά. Καί το θαύμα τον αγιασμού των νερών γίνεται φανερό από το δτι δεν αλλοιώνεται το νερό με το πέρασμα του χρόνου, αλλά ολόκληρο τον χρόνο καί πολλές φορές δύο καί τρία χρόνια παραμένει καθαρό καί φρέσκο το νερό πού αντλήθηκε σήμερα, καί βρίσκεται μετά από τόσο χρόνο σε ίση αξία καί κατάσταση με το νερό πού μόλις πρίν από λίγο πήραν από την πηγή».
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

«Η περιστερά είναι «ήμερο ζώο καί καθαρό. Επειδή λοιπόν καί το Πνεύμα είναι Πνεύμα πραότητας, γι’ αυτό φανερώνεται καί σ’ αυτό». Καί ό Μεσσίας είναι πράος καί ταπεινός στην καρδιά (Ματθ. ια’ 29, κα’ 5) καί συνιστά την πραότητα στους διακόνους του (Ματθ. ι 16) καί για τους πράους επιφυλάσσει ως κληρονομιά τη γη (Ματθ. ε’ 5). Δεν κατεβαίνει το Πνεύμα με τη μορφή άετοῦ, που, αν καί είναι δ βασιλιάς των πτηνών, είναι όμως σαρκοφάγο πτηνό, αλλά κατεβαίνει με τη μορφή περιστεράς, της οποίας κανένα άλλο πτηνό δεν είναι περισσότερο άκακο καί άβλαβές. Ή περιστερά ήταν το μόνο από τα πτηνά που προσφερόταν ως θυσία (Λευιτ. α 14) καί ο Χριστός δια τον αιωνίου Πνεύματος, πρόσφερε τον εαυτό Τον ἄμεμπτη θυσία στον Θεό. Ή περιστερά ακόμη ήταν το έμβλημα της καθαρότητας. Καί ή εμφάνιση της εδώ συμφωνεί προς τη γλυκύτητα καί τον ειρηνικό χαρακτήρα της βασιλείας του Χρίστου»

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

«Ό Ιωάννης βαπτίζει καί έρχεται ό Χριστός να βαπτιστεί, για να αγιάσει ενδεχομένως καί τον βαπτιστή, καί όπως είναι ολοφάνερο για να θάψει μέσα στο νερό όλον τον παλαιό Αδάμ καί να αγιάσει πρίν από αυτούς καί για χάρη τους τον Ιορδάνη».
(Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος).

«Εΐδες, αγαπητέ, πόσα καί τί μεγάλα αγαθά θα ζημιωνόμασταν, εάν ό Κύριος συμφωνούσε με την παράκληση του Ιωάννη καί δεν βαπτιζόταν; Διότι ήταν κλεισμένοι οι ουρανοί, πρίν άπ’ αυτό το γεγονός, καί αδιάβατη ήταν ή ουράνια χώρα. Στά κάτω κατεβαίναμε, στα επάνω όμως δεν ανεβαίναμε. Καί μόνο ό Δεσπότης βαπτίσθηκε καί «έκανε καινούργιο τον παλαιό άνθρωπο» (Πρβλ. Κολ. γ’ 9) καί την εξουσία της υιοθεσίας του εμπιστεύθηκε καί πάλι. « Κι ‘ αμέσως άνοιξαν σ’ αυτόν οι ουρανοί». «Εγινε συμφιλίωση των ορατών με τα αόρατα, γέμισαν με χαρά τα ουράνια τάγματα, θεραπεύθηκαν τα επίγεια νοσήματα, έγιναν γνωστά τα απόρρητα πράγματα, συμφιλιώθηκαν τα εχθρικά. Διότι άκουγες τον Ευαγγελιστή να λέει «άνοιξαν σ’ αυτόν οι ουρανοί» . Καί αυτό έγινε για χάρη τριών παράξενων πραγμάτων. Επειδή, όταν βαπτιζόταν ό νυμφίος Χριστός, έπρεπε ό ουράνιος θάλαμος να ανοίξει τίς λαμπερές του πύλες. Καί επίσης όταν το «Αγιο Πνεύμα με μορφή περιστεράς κατέρχονταν καί ή φωνή του Πατέρα ακούγονταν παντού, έπρεπε οι επουράνιες πύλες να είναι ανοιχτές (Πρβλ. Ψαλμ. κγ’ 7). «Καί αμέσως άνοιξαν οι ουρανοί καί φωνή από τους ουρανούς έλεγε, Αυτός είναι ό αγαπητός μου Υιός, στον όποῖον εὐαρεστοῦμαι».
(Άγιος Ὶππολυτος Ρώμης).

«Βαπτίζομαι από εσένα τον δούλο, ώστε κανένας βασιλιάς ἠ ἀνθρωπος με ἀξίωμα να μή περιφρονήσει τό νά βαπτισεῖ ἀπό ὰπλό ὶερέα».
(Άγιος Ὶππολυτος Ρώμης).

« Ό Χριστός, αν καί δεν είχε ανάγκη να καθαριστεί με το Βάπτισμα, γιατί ποια ανάγκη έχει ή αυτοκάθαρση να καθαριστεί; Παρ’ όλα αυτά, αυτός καθαρίζεται καί βαπτίζεται σήμερα για χάρη του Αδάμ, ό όποιος έπεσε στη λάσπη της αμαρτίας, καί γι’ αυτό χρειαζόταν να καθαριστεί από αυτήν»
(Ἄγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)