Ο αναληφθείς και πάλιν ερχόμενος (Πράξ. 1.1-12)

 

Στη σημερινή περικοπή από την αρχή των Πράξεων των Αποστόλων, ο ευαγγελιστής Λουκάς μάς περιγράφει το θαυμαστό γεγονός της Αναλήψεως του Χριστού. Από την Ανάστασή του και επί σαράντα ημέρες, ο Κύριος εμφανίστηκε πολλές φορές ζωντανός στους μαθητές του και τούς δίδασκε για την Βασιλεία του Θεού. Τούς παρήγγειλε μάλιστα να μη φύγουν από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν την έλευση του Αγίου Πνεύματος. Παρόλο που πλέον τούς δίδασκε φανερά, κάποιοι από αυτούς τον ρώτησαν εάν πρόκειται σύντομα να αποκαταστήσει το κράτος του Ισραήλ. 
– Δεν είναι δουλειά σας, τους απάντησε, να γνωρίζετε τους χρόνους ή τους καιρούς που έχει ορίσει ο Θεός· αλλά θα λάβετε δύναμη όταν έλθει το Άγιο Πνεύμα και θα γίνετε μάρτυρές μου στην Ιερουσαλήμ και στη Σαμάρεια και σε όλον τον κόσμο. Και λέγοντας αυτά, ανελήφθη ενώπιόν τους βασταζόμενος επί νεφελών. Τότε εμφανίστηκαν δύο άγγελοι, ντυμένοι στα λευκά, και τούς είπαν: – Μη απορείτε· ο Ιησούς Χριστός, με τον ίδιο τρόπο που αναλήφθηκε θα έλθει πάλι.

Η περίοδος ανάμεσα στο Πάσχα και στην Ανάληψη του Κυρίου, όπως φανερώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ήταν χαρμόσυνη και αποκαλυπτική για τους μαθητές του Χριστού. Χαρμόσυνη, επειδή έβλεπαν ανάμεσά τους ζωντανό τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό, είχαν ενώπιόν τους τα τεκμήρια της νίκης του επάνω στον θάνατο· και αποκαλυπτική, γιατί πλέον κατά τις εμφανίσεις του «διερμήνευσεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ. 24.27) και τους φανέρωσε τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. 
Αυτή η διπλή μαρτυρία, θα μεταμορφωθεί μετά από λίγες ημέρες, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, θα εμπνεύσει πίστη στους μαθητές και παρρησία, ώστε να γίνουν οι διαπρύσιοι κήρυκες του Ευαγγελίου και της Αναστάσεως του Χριστού. Το δε κήρυγμά τους, μετά ταύτα, δεν είναι απλά προϊόν μαθητείας, αλλά εμπειρίας και αποκαλύψεως του Θεού. Αυτόπτες και αυτήκοοι, συνδαιτυμόνες του Κυρίου πριν και μετά την Ανάσταση, καταθέτουν τη ζωντανή εμπειρία τους στους «μη ειδότας», στα πέρατα της γης, προκειμένου πάντες να πιστέψουμε και να γίνουμε κοινωνοί των μυστηρίων του Θεού.

Μερικοί από τους μαθητές, παρόλο που ο Χριστός τούς μιλούσε για τα πνευματικά και για τα επουράνια, είχαν ακόμα στο μυαλό τους την εντύπωση ότι η Βασιλεία του Θεού ταυτίζεται με κοσμική εξουσία, με την αποκατάσταση του βασιλείου του Ισραήλ. Ο Κύριος απαντά ότι δεν σάς αφορούν οι καιροί που ο Θεός έχει ορίσει. Στην πραγματικότητα, οι μαθητές έχουν γνωρίσει μεγαλύτερα και σπουδαιότερα πράγματα από το μέλλον των επίγειων βασιλιάδων· έμαθαν ότι ο Χριστός είναι υιός του Θεού, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, έμαθαν ότι υπάρχει ανάσταση και σωτηρία και ζωή ατελεύτητος, έμαθαν ότι ανελήφθη και εκάθισε «εκ δεξιών του Πατρός» και στο πρόσωπό του η ανθρώπινη φύση προσκυνείται από τους αγγέλους, έμαθαν ότι θα έλθει πάλι εν δόξη για να κρίνει όλο τον κόσμο, ότι θα καθίσουν δεξιά του και αριστερά του κρίνοντες τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, έμαθαν ότι η Βασιλεία του Θεού χωρεί «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον».Αυτά είναι όντως μεγάλα, όχι το εάν ή πότε ή ποιος θα βασιλεύσει επί της γης. Γι αυτό και στρέφει την κουβέντα στην έλευση και στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο πνέει στις καρδιές των πιστών, εμπνέει και ενισχύει την πίστη, φωτίζει το νου και αναβιβάζει τον νου στην μελέτη των επουρανίων μυστηρίων.

Ταπεινοί προσκυνητές κι εμείς σήμερα της λαμπροφόρου Αναλήψεως, ας κρατήσουμε στην καρδιά μας τις προτροπές του Κυρίου μας. Ο κόσμος ζητά καθημερινά να μάθει για το επίγειο μέλλον του, τρέχει αγωνιωδώς σε κάθε είδους «προφήτες» και εξαρτά την ζωή του από τις αμφίβολες και ανούσιες ρήσεις τους. Δυστυχώς, πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε και την εκκλησιαστική μας ζωή με τον ίδιο τρόπο· δεν αγωνιούμε για τον Χριστό, δεν ασχολούμαστε με την επιμέλεια της ψυχής μας, αλλά σπεύδουμε να μάθουμε «προφητείες» για τα δήθεν επερχόμενα δεινά της ανθρωπότητας, για το αν και πότε «θα πάρουμε την Πόλη», αν θα γίνει πόλεμος ή αν θα έχουμε άνεση βιοτική και πληθώρα υλικών αγαθών. Και δυστυχώς, αποπροσανατολιζόμαστε από την πρωταρχική μας μέριμνα, δεν ζητούμε την Βασιλεία του Θεού, αδρανούμε πνευματικά και αναλωνόμαστε σε εφήμερα και ψεύτικα πράγματα.

Ο λόγος του Κυρίου μας σήμερα, η Ανάληψή του και η μετά ταύτα μαρτυρία των αγγέλων, μάς διδάσκουν τί πρέπει να προσέχουμε. Η περιέργεια για τα επίγεια γεγονότα δεν είναι δουλειά των χριστιανών, πολλώ δε μάλλον η αγωνία ή ο φόβος μπροστά στα επερχόμενα. 
Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι ο Θεός έχει αποκρύψει τους καιρούς και τους χρόνους για δική μας ωφέλεια, για να είμαστε πάντοτε έτοιμοι σαν τις φρόνιμες παρθένες, περιμένοντας τον Νυμφίο της Εκκλησίας Χριστό. Η δύναμή μας και η οχύρωσή μας απέναντι σε κάθε κίνδυνο είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο δίνει λόγο στους μάρτυρες της πίστεως, διασώζει από κάθε πνευματικό κίνδυνο και θαυματουργεί με ανέκφραστο τρόπο. Μέριμνά μας, η Βασιλεία του Θεού, η καθαρότητα της συνειδήσεώς μας, η πλήρωση της ύπαρξής μας από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Και ενατένισή μας, το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας, δηλαδή η μετά δόξης έλευση του Κυρίου μας και η αιώνιος Ανάσταση και Ζωή. Αμήν.

 

Από το γραπτό κήρυγμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας